Να προσέχεις.

Κοίτα να δεις, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, ούτε όπως νομίζεις ή τα αντιλαμβάνεσαι. Αλλάζουν, όλα, τίποτα δεν μένει ίδιο, και τα καλά και τα άσχημα. Ακόμα και αυτά που πάλευες με νύχια και με δόντια να κρατήσεις ως έχουν. Τα δάκρυα στεγνώνουν και οι μέρες αλλάζουν, οι μήνες, τα χρόνια και η ζωή κινείται. Η ζωή δεν σε ρωτάει και δεν σε περιμένει, ή την αρπάζεις ή την αφήνεις, αν είσαι τυχερός θα καταλάβεις νωρίς τι δρόμο πρέπει να διαλέξεις, αν πάλι όχι, θα μάθεις να ζεις μ’ αυτό. Μ’ αυτό και μ’ όλα τ’ άλλα, τα βλέμματα που έχασες και τα λόγια που δεν είπες. Έμενα με στοιχειώνουν οι σιωπές, αυτές που με κούφαναν χωρίς να βγάλουν λέξη, τα μάτια που με κάρφωσαν και οι αγκαλιές που δεν ήθελα ν’ αφήσω.

Άκου. Άργησα να το μάθω. Έκανα το ίδιο λάθος πολλές φορές. Άκου τι έχουν να σου πουν οι κινήσεις, οι αυθόρμητες και οι νευρικές. Άκου την ενέργεια, θα σου πει πιο πολλά από τις λέξεις. Να θυμάσαι, να θυμάσαι τα μικρά, τα μοναδικά, αυτά που δεν σου λένε συχνά αλλά ξέρεις πως εννοούν.

Μίλα. Να μιλάς για όσα βάζουν φωτιά στο μέσα σου και όσα σε νοιάζουν. Να λες αυτά που νιώθεις, όχι μόνο με λόγια, με όποιον τρόπο μπορείς. Να το κάνεις. Δεν ξέρεις πότε θα σε αφήσει ξανά η ζωή να το κάνεις. Μην φοβάσαι να νιώσεις, να τα αισθανθείς όλα και να τα δεχτείς, είναι η ψυχή σου και προσπαθεί να σου πει κάτι.

Να προσέχεις. Μεγάλο κλισέ, κοινότυπο, σχεδόν ειρωνικό. Αληθινή ή όχι η κάθε ευχή ακούγεται ακόμα και αν δεν πραγματοποιείται, μπορεί να μην ήταν η ώρα της. Το μυαλό είναι δύναμη, όχι μόνο για τη γνώση, οι σκέψεις γίνονται πράγματα, απτά και πέρα για πέρα πραγματικά. Να προσέχεις τι σκέφτεσαι, το εύχεσαι χωρίς να το ξέρεις.

Να κάνεις λάθη, ξανά και ξανά, κάθε φορά πιο συνειδητά και πιο παθιασμένα. Να τα κάνεις σωστά ή να τ’ αφήσεις να είναι λάθος. Μάθε να τα ξεχωρίζεις και να αποδέχεσαι εσένα πριν απ’ όλους. Και αν θελήσεις ν’ αλλάξεις, άλλαξε. Να θυμάσαι πως τίποτα δεν είναι σταθερό και δεν θα έπρεπε και ξέρεις κάτι; Δεν πειράζει.

Να αγαπάς, πολύ και τρελά.   

Αθηνά, x.