Μόνη ανάμεσά σας.

Μου είπες πως για να γίνω καλά πρέπει να μάθω να είμαι μόνη μου, με τη φυσική και ψυχική έννοια της λέξης. Να μη μιλάω και να μη συναναστρέφομαι με κανέναν για λίγο, μέχρι να νιώσω καλά και να τα βρω με τον εαυτό μου. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται απόλυτα λογικά στον οποιονδήποτε δεν είναι εγώ, αυτό που δεν ξέρεις όμως είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό της ζωής μου, έχω υπάρξει μόνη μου. Γιατί αδυνατούσα να βρω κάποιον φίλο ή σύντροφο που να μπορούσε να καταλάβει το μυαλό μου ή τη ψυχή μου. Για να το θέσω καλύτερα, όχι απαραίτητα να καταλάβει, αλλά τουλάχιστον να αποδεχτεί ότι είμαι όπως είμαι και ότι ίσως να μην θέλω να αλλάξω σε τελική ανάλυση, ακόμα και αν θεωρούμαι για πολλούς ή για την ψυχολογία: προβληματική.

Έχω χαρακτηριστεί πολλά πράγματα, τα περισσότερα ήταν αρνητικά σχόλια κρυμμένα πίσω από πιο ευφάνταστες και ιδιαίτερες λέξεις. Δεν ευθύνονται όσα μου έχουν συμβεί γι' αυτό, σίγουρα με έχουν επηρεάσει και αλλάξει αλλά ξέρω πως γεννήθηκα κάπως διαφορετική, χωρίς όμως να μπορώ να προσδιορίσω ή να δώσω όνομα στο τι ακριβώς με διαφοροποιεί από τους άλλους. Και δεν το λέω σε καμία περίπτωση ως κάτι για το οποίο θα έπρεπε να είμαι υπερήφανη, είναι απλά η αλήθεια. Ποτέ μου δεν υπήρξα "ανέμελη", νιώθω ότι από πάντα σκεφτόμουν συνέχεια τόσα πολλά για τα πράγματα που έβλεπα γύρω μου. Ποτέ δεν ήμουν ακατάστατη, δεν έκανα φασαρία, δεν έκανα "κακά" πράγματα, έξω από το νόμο, και όχι γιατί κάποιος με καταπίεσε -άμεσα τουλάχιστον, αλλά γιατί πάντα σκεφτόμουν το πως θα φανώ στους τρίτους ή ίσως και στους πρώτους, τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους. Νομίζω αυτός είναι και ο λόγος που ποτέ δεν είχα μακροχρόνιες φιλίες ή ερωτικές σχέσεις, δεν ξέρω αν φταίει η ακαταλληλότητα των ατόμων που επέλεξα να αγαπήσω ή η ανικανότητα μου να αγαπηθώ ακριβώς όπως είμαι, χωρίς γιατί, αλλά, ναι μεν. 

Ίσως πιστεύεις ότι πάντα έχω κάποιον στη ζωή μου, και πως δεν μπορώ να μείνω ολομόναχη απλά γιατί βασίζομαι στο εκάστοτε άτομο, η αλήθεια όμως είναι πως έχω μανιακή ανάγκη για αποδοχή, για να νιώσω ότι ανήκω κάπου, σε κάποια ομάδα, ότι μπορώ να βασιστώ. Όχι γιατί δεν μπορώ να ζήσω και να είμαι καλά αλλιώς, αλλά γιατί δεν το έχω νιώσει ειλικρινά ποτέ. Είναι ευρέως γνωστό πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ων και όσο και αν δεν μας αρέσει θα ήταν πράγματι πάρα πολύ δύσκολο έως αδύνατο να επιβιώσουμε ολομόναχοι, για πολλούς λόγους. Γι' αυτό, λοιπόν, μη μου λες να μείνω μόνη μου. Τους ανθρώπους τους σιχάθηκα όχι εξαιτίας της συχνής συναναστροφής μου μ' αυτούς αλλά λόγω της διαρκής ανοσιότητας των συναναστροφών αυτών. 

Η θεωρία λέει πως όλα είναι μια απόφαση μακριά, η θεωρία όμως ως επί των πλείστων απέχει αρκετά από την πράξη. Όσες φορές λέω πως θέλω να αλλάξω δεν είναι γιατί το θέλω βαθιά μέσα μου αλλά γιατί το θεωρώ αναγκαίο προκειμένου να μπορώ να συμβιώσω ειρηνικά με τους γύρω μου και να έχω καλές και λειτουργικές σχέσεις μαζί τους. Ίσως και γω αν με είχα απέναντι μου να μην μπορούσα να με διαχειριστώ ή να μου κάνω παρέα, όμως έτσι είμαι και όσο και να συμβιβαστώ και να θάψω όλα τα φυσικά μου ένστικτα, πάντα κάτι θα ξεφεύγει όταν με αφήσω ελεύθερη. 

Έχω προσπαθήσει να με κρύψω και να με ντύσω με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, έχω πει μέχρι και ψέματα ακόμα και σε σένα, για να φανώ νορμάλ και συνηθισμένη. Το μόνο που με έκανε όμως ήταν δυστυχισμένη και καταπιεσμένη, γιατί ακόμα και αν τα πήγαινα καλύτερα με τον κόσμο, τα έχανα με τον εαυτό μου. Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που προσκολλώμαι τόσο πολύ σε άτομα όπως εσύ, άτομα που επίσης δεν αποτελούν το μέσο όρο, άτομα που ακόμα και αν παραξενευτούν με κάτι που θα πω, δεν θα με κοιτάξουν σαν παράφρων. Μα το κυριότερο άτομα που είναι τόσο σπάνια που έχω γνωρίσει περίπου τρία τέτοια στη ζωή μου. .

Αθηνά, x.