Πες μου αν θυμάσαι.
Θυμάσαι όσα σχεδιάζαμε να κάνουμε μαζί; Τα μέρη που λέγαμε να επισκεφτούμε, οι καλλιτέχνες που θέλαμε να ακούσουμε, τα μαγαζιά που κοιτούσαμε για να φάμε, αυτά που είχες πάει και ήθελες να δείξεις και σε μένα. Θυμάσαι όσα κάναμε μαζί; Το πόσο έχουμε γελάσει και κλάψει, το πόσο ενθουσιασμένη ήσουν, πως έκανες σαν μικρό παιδί όταν ήμασταν οι δυο μας, πόσα πράγματα έκανες για πρώτη φορά με μένα ή πόσο διαφορετικό ήταν κάτι όταν το ζούσες μαζί μου. Θυμάσαι όσα έκανα για σένα; Οι υποσχέσεις μου που κράτησα μέχρι και την τελευταία στιγμή. Όσα σου έδωσα απτά και μη, πράγματα δικά μου, δανεικά που δε ζήτησα ποτέ πίσω γιατί προτιμούσα να τα έχεις εσύ, γιατί τότε πίστευα πως θα μπορούσα να εξακολουθώ να τα βλέπω. Όλα αυτά που σου πήρα, τα περισσότερα χωρίς καν να τα ζητήσεις. Επιθυμίες σου που εκπλήρωσα πριν προλάβεις να τις εκφράσεις. Συναισθήματα ανεξάντλητα, κάθε μέρα πιο πολλά, πιο δυνατά. Το μόνο που ήθελα σαν αντάλλαγμα ήταν να ξέρω ότι σε έκανα χαρούμενη με τον οποιονδήποτε τρόπο...