Εγώ

Δεύτερη φορά ελληνικά αυτή τη φορά όμως με επίκεντρο της προσοχής εμένα, κι ας προήλθε όλο αυτό από εσένα. (Αν δεν καταλαβαίνετε διαβάστε πρώτα: εδώ)

Εγώ για μένα, εσύ με ανάγκασες, και πιο συγκεκριμένα η σιωπή σου. Εγώ που πάντα προσπαθώ να βοηθήσω τους άλλους με βαθύτερο πόθο να καταφέρω να βοηθήσω το Εγώ μου. Εγώ που δίνω άπειρες ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν άξιζαν ούτε δευτερόλεπτο απ’ τον χρόνο μου γιατί κατά βάθος ελπίζω ότι θ’ αλλάξουν, ότι θα νιώσουν, όχι κάτι για μένα, κάτι που δεν ένιωσαν ποτέ. Εγώ που ήθελα να δείξω ουράνια τόξα σε άνθρωπο που έβλεπε μόνο το μαύρο και ενίοτε το γκρι αλλά πάντα παρουσίαζε σε όλους λευκό καμβά. Εγώ που έγινα χαλί να με πατήσεις και συ έκρυψες όλη τη βρωμιά σου από κάτω του και μετακόμισες σε καινούργιο σπίτι.

Δεν θέλω να σε βλέπω μπροστά μου, δεν θέλω να ξέρω ότι υπάρχεις. Ξέρω όμως ότι το κάρμα αν και δεν ήρθε από μένα σε βρήκε, και όσο και αν δεν το θέλω, θα γίνω χαιρέκακη. Γιατί σου αξίζει, όχι επειδή μου φέρθηκες με τρόπους που ντρέπομαι ακόμα και να αναφέρω, αλλά επειδή βάζεις κάθε φορά τον εαυτό σου στη θέση του θύματος ενώ στην πραγματικότητα είσαι το λιγότερο θύτης.

Μπορεί ν’ ακούγομαι bitter και petty, γιατί είμαι, και εδώ που τα λέμε, πιο πολύ με μένα θυμώνω που σπατάλησα τόσο χρόνο στο απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ, ενώ ήξερα πολύ καλά ότι όλο αυτό το ΠΡΑΓΜΑ, δεν ήταν ούτε θα γινόταν ποτέ κάτι όμορφο. Λυπάμαι ειλικρινά τον εαυτό μου που ένιωσε τόσα πολλά, ιδιαίτερα και πρωτόγνωρα συναισθήματα για ένα άτομο (ούτε άνθρωπο δεν θέλω να σε χαρακτηρίσω) που δεν είχε καν τα κότσια να του πει μέσα στα μούτρα του: «δεν θέλω» αυτό θα έφτανε, τίποτα άλλο.

Σιχαίνομαι το να πέφτω τόσο χαμηλά, αλλά είμαι απ’ τους ανθρώπους που νιώθουν και τα καλά και τ’ άσχημα στο έπακρο και τα εκφράζουν όλα πάντα (σε αντίθεση με σένα), θα είμαι λοιπόν ανώτερη, αλλά αυτά έπρεπε να τα πω.

Σ’ αφήνω, λοιπόν, έρμαιο στην τύχη σου, που εσύ καταστρέφεις και άμεσα και έμμεσα και εύχομαι μέσα από την ψυχή μου, να μην ξαναγυρίσεις ποτέ, ούτε για λίγο, για κανέναν λόγο.

ΥΓ. Το παρόν δεν αποτελεί αποτέλεσμα "χυλόπιτας", μακάρι να είχα να κάνω με κάποιον που έχει το θάρρος να με απορρίψει, το να μην ενδιαφέρεται κάποιος είναι απόλυτα λογικό, σεβαστό και αποδεχτό. Αυτά που άκουσα απ' το άτομο αυτό τους τελευταίους μήνες ήταν κάθε άλλο από "απόρριψη" και έδωσα αμέτρητες ευκαιρίες για πολιτισμένη κουβέντα και εξήγηση. Το μοναδικό πράγμα που βίωνα ήταν παραλογισμός χωρίς παραδοχή του.

Αθηνά, x.