Lifentasy

Μου είπες πως για να γίνω καλά πρέπει να μάθω να είμαι μόνη μου, με τη φυσική και ψυχική έννοια της λέξης. Να μη μιλάω και να μη συναναστρέφομαι με κανέναν για λίγο, μέχρι να νιώσω καλά και να τα βρω με τον εαυτό μου. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται απόλυτα λογικά στον οποιονδήποτε δεν είναι εγώ, αυτό που δεν ξέρεις όμως είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό της ζωής μου, έχω υπάρξει μόνη μου. Γιατί αδυνατούσα να βρω κάποιον φίλο ή σύντροφο που να μπορούσε να καταλάβει το μυαλό μου ή τη ψυχή μου. Για να το θέσω καλύτερα, όχι απαραίτητα να καταλάβει, αλλά τουλάχιστον να αποδεχτεί ότι είμαι όπως είμαι και ότι ίσως να μην θέλω να αλλάξω σε τελική ανάλυση, ακόμα και αν θεωρούμαι για πολλούς ή για την ψυχολογία: προβληματική. Έχω χαρακτηριστεί πολλά πράγματα, τα περισσότερα ήταν αρνητικά σχόλια κρυμμένα πίσω από πιο ευφάνταστες και ιδιαίτερες λέξεις. Δεν ευθύνονται όσα μου έχουν συμβεί γι' αυτό, σίγουρα με έχουν επηρεάσει και αλλάξει αλλά ξέρω πως γεννήθηκα κάπως διαφορετική, χωρίς όμως να μπορ...

Αγαπώ αυτή την πόλη τα μεσάνυχτα και τις πρωινές ώρες πριν ξημερώσει. Αγαπώ την ησυχία της, τις διαδρομές όταν όλα είναι κλειστά και κυκλοφορούν μόνο οι βασανισμένες ψυχές, η κάθε μία για το δικό της λόγο. Όλες όμως ξύπνιες εκείνη την ώρα, ανήσυχες και ζωντανές ίσως και πεθαμένες με τρόπο μη συμβατικό και αναπάντεχο, τρόπο ασυνήθιστο και ανεξήγητο στους κοινούς και απλούς. Αγαπώ την αρχιτεκτονική των κτιρίων, αυτών που μένουν εκεί χρόνια πολλά πριν και μετά από μένα, αυτών που οι ιστορίες τους δεν θα ειπωθούν ποτέ μα θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο τσιμέντο τους. Λατρεύω να χάνομαι σε εικόνες που οι πολλοί θεωρούν αδιάφορες ενώ ακούω μουσική που υπό οποιαδήποτε συνθήκη σου προκαλεί στην καλύτερη νοσταλγία και στη χειρότερη αυτοκτονικές διαθέσεις. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τις στιγμές απόλυτης ηρεμίας που βιώνω λίγο πριν κάθε καταιγίδα της ζωής μου. Μα τις ξεπέρασα όλες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Και αν με άφησαν κενή και μισή, ζω ακόμα και έχω καρδιά έτοιμη για όλα και ψυχή...